Απαγορεύεται και είναι απόλυτα άκυρη η καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας εργαζόμενης από τον εργοδότη της, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της όσο και για το χρονικό διάστημα δεκαοκτώ (18) μηνών μετά τον τοκετό ή κατά την απουσία της για μεγαλύτερο χρόνο, λόγω ασθένειας που οφείλεται στην κύηση ή τον τοκετό, εκτός εάν υπάρχει σπουδαίος λόγος για καταγγελία.
Η προστασία από την καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας ισχύει τόσο έναντι του εργοδότη, στον οποίο η τεκούσα προσλαμβάνεται, χωρίς να έχει προηγουμένως απασχοληθεί αλλού, πριν συμπληρώσει δεκαοκτώ (18) μήνες από τον τοκετό ή το μεγαλύτερο χρόνο που προβλέπεται στην παρούσα, όσο και έναντι του νέου εργοδότη, στον οποίο η τεκούσα προσλαμβάνεται και μέχρι τη συμπλήρωση των ανωτέρω χρόνων.
Ως σπουδαίος λόγος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί η ενδεχόμενη μείωση της απόδοσης στην εργασία της εγκύου που οφείλεται στην εγκυμοσύνη (παρ. 1, αρθ. 36, Ν.3996/2011, η οποία αντικατέστησε την παρ.1, αρθ. 15, Ν.1483/1984).
Η εν λόγω προστασία εφαρμόζεται μόνο στις συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου και όχι στις ορισμένου, οι οποίες λήγουν κανονικά κατά το χρονικό σημείο που είχε αρχικά προβλεφθεί.
Από τις ισχύουσες διατάξεις για την προστασία της μητρότητας, δεν τίθεται ως προϋπόθεση η γνώση περί εγκυμοσύνης ούτε από την πλευρά του εργοδότη ούτε από την πλευρά της εργαζόμενης. Η προστασία ισχύει ακόμα και στην περίπτωση που η εργαζόμενη πληροφορηθεί για την εγκυμοσύνη σε χρόνο μεταγενέστερο της καταγγελίας, αρκεί ως προϋπόθεση η ύπαρξη της εγκυμοσύνης κατά το χρονικό σημείο της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας.
Σε περίπτωση τακτικής καταγγελίας (με προειδοποίηση), επειδή χρονικό σημείο της καταγγελίας αποτελεί ο χρόνος της προειδοποίησης, ενώ τα αποτελέσματα της (η λύση της σύμβασης εργασίας), επέρχονται μετά τη πάροδο της προθεσμίας, δεν επιτρέπεται κατά την διάρκεια της προστασίας της εγκύου ή τεκούσης ούτε η προειδοποίηση καταγγελίας.
Αντίθετα, δεν προστατεύεται η περιελθούσα σε κατάσταση εγκυμοσύνης μετά από το χρονικό σημείο της προειδοποιήσης.
Δεδομένου ότι οι διατάξεις περί προστασίας της εγκύου και τεκούσης είναι δημοσίας τάξεως, δεν δύναται να αποκλεισθεί η εφαρμογή τους δια της ιδιωτικής βούλησης. Επομένως είναι απολύτως άκυρη κάθε συμφωνία μεταξύ εργοδότη και μισθωτού περί μη εφαρμογής των προστατευτικών αυτών διατάξεων.
Ο εργοδότης που καταγγέλλει τη σύμβαση εγκύου, λεχούς η γαλουχούσης για σπουδαίο λόγο, υποχρεούται να αιτιολογήσει την καταγγελία γραπτώς και να προβεί σε κοινοποίηση στην Επιθεώρηση Εργασίας (αρθ. 10, Π.Δ.176/1997). Στην πράξη, η αιτιολογία αναφέρεται στο έγγραφο της καταγγελίας, το οποίο κοινοποιείται στην Επιθεώρηση Εργασίας.
Η προστασία κατά της απόλυσης ισχύει και για την εργαζόμενη της οποίας το τέκνο γεννήθηκε νεκρό ή απεβίωσε μετά τον τοκετό (ΑΠ 1362/09, 192/2007 γνωμοδότηση ΝΣΚ).
Τέλος, η προστασία έναντι της καταγγελίας της σχέσης εργασίας, ισχύει και για τις εργαζόμενες που υιοθετούν τέκνο ηλικίας έως έξι (6) ετών, με χρονική αφετηρία την τοποθέτηση του τέκνου στην οικογένεια, καθώς και για τις εργαζόμενες που εμπλέκονται στη διαδικασία της παρένθετης μητρότητας, είτε ως τεκμαιρόμενες μητέρες, με χρονική αφετηρία τη γέννηση του παιδιού, είτε ως κυοφόροι γυναίκες (αρθ. 46, Ν. 4488/2017).
